آرزوهاي بزرگ مانند ديويد كاپرفيلد رمان - خاطره است و در اين مقام شخصيت داستاني و شخصيت فردي را، به شيوه‌اي كه هم مناسب و هم گريزنده است، به هم مي‌آميزد و در ابهام مي‌برد. همان‌طور كه در اغلب نوشته‌هاي ديكنز مي‌بينيم، طرح و قالب اين بسط و گسترش و تلاطم، استوار و ساده است و در آن از شرح و تفصيل اجتناب شده است. يكي از موفقيت‌هاي اين رمان آميختن قصه احوال شخص با ادعانامه‌اي است كه عليه جامعه عنوان شده است و اين نكته مسلم است كه ديكنز مسائل اجتماعي را ساده مي‌كند، اما ادعانامه‌اي كه عليه جامعه عنوان مي‌كند به جاي خود باقي است.