بيش از نيمي از آثار نشريافته‌ي آدورنو به پژوهش درباره‌ي موسيقي اختصاص دارد. با اين حال، با وجود رشد شهرت او در سال‌هاي اخير، پژوهش‌هاي موسيقايي او به دليل پيچيدگي موسيقي‌شناختي‌شان از نظر دور مانده‌اند. اين اولين شرح مبسوط جامعه‌شناختي از نوشته‌هاي موسيقايي آدورنو است. رابرت ويتکين، با زباني روشن و غيرتخصصي، خواننده‌ي کتاب را با پيچيدگي استدلال‌هاي آدورنو درباره‌ي پيوند بين موسيقي و اخلاقيات، و پيوند آثار موسيقي با ساختار اجتماعي آشنا مي‌کند. در هر کدام از اين فصل‌ها نظر آدورنو درباره بتهوون، واگنر، مالر و برگ، شوئنبرگ، استراوينسکي و بالاخره، موسيقي جَز بيان شده است. در سرتاسر اين کتاب، ويتکين به بسط گونه‌اي جامعه‌شناسي اثر هنري مي‌پردازد که بر اساس آن نوشته‌هاي موسيقايي آدورنو مي‌توان فهميد. آدورنو، بيش از هر جايي، در همين نوشته‌ها ثابت کرده که هنر حق دارد واجد نيرويي اخلاقي و انتقادي براي رشد جامعه مدرن دانسته شود. ويتکين، اين نوشته‌ها را براي کساني که موسيقي‌‌شناس نيستند بازخواني کرده، و درک ما را از اين غول انديشه قرن بيستم فوق‌العاده بيش‌تر کرده است. رابرت و. ويتکين استاد جامعه‌شناسي دانشگاه اکستر و نويسنده کتاب هنر و ساختار اجتماعي (1995) است.