برشت در اين نمايشنامه به وضعيت موجود زندگي بشر و بلاهايي كه بر سر او مي‌آيد مي‌پردازد. او در اين نمايشنامه زندگي فردي را به تصوير مي‌كشد كه در برابر نيروهاي بيروني قطعه‌قطعه مي‌شود و حتي تا جايي پيش مي‌رود كه خودش نيز بر خود رحم نمي‌كند و خود او نيز بر خويشتن خويش ضربه مي‌زند. او شايد هزاران بار مي‌ميرد اما هيچ اعتراضي نمي‌كند. در پايان برتولت برشت پيشنهاد مي‌كند كه مردمان بايد اين وضعيت را تحمل يا به گونه‌اي ديگر بينش خود را نسبت به زندگي متحول كنند تا در برابر سيل حوادث در هم نشكنند.