سل جديد و معاصر نويسندگان ژاپني بسيار پر قدرت ظاهر شده اند و در رمان . ژاپن ادبيات جهان مي درخشند؛ نسلي که هم از نظر جسارت در بيان مضامين و انتخاب موضوعات پرکشش پيشرو هستند و هم سبک ها و فرم هاي نيما نوشتاري جديد و گوناگوني را تجربه مي کنند که مي تواند الگويي براي باقي نويسندگان و دوستداران ادبيات باشد و خانم يو ميري از همين نويسندگان است. يو ميري رمان تحسين شدهي آخرين ايستگاه را از زبان مردي روايت مي کند که بين زندگي گذشته و حال خود و بين سنتهاي قديم ژاپن و زندگي مدرن امروزي سرگردان است اين شخصيت که مدام در حال پرسه زدن در اطراف ايستگاه متروي ينو در توکيو است با دقتي شاعرانه جزييات زندگي روزمره ي بي خانمانها را با زيبايي هاي فصول و طبيعت در هم مي آميزد از مرگ و نابودي به همان زيبايي عشق و تولد سخن مي گويد لحظه ي حال را به گذشته پيوند مي دهد و خواننده را کم کم براي دريافت ضربه اي سهمگين آماده مي کند تا دريابيم که چه سرنوشتي نصيب خود او شده است. هيچ چيز به شيريني دلتنگي براي گذشته اشتياق به روزهاي رفته غيبت دائمي از زمان حال و خشم نسبت به آينده نيست. من براي هميشه در نقطه اي از گذشته گم شده ام که حالا که رفته ديگر به هيچ جا هم نمي رسد اما آيا زمان به پايان رسيده؟ آيا متوقف شده؟ آيا روزي به عقب بر مي گردد و دوباره از نو شروع مي شود؟ يا من تا بيزمان از زمان محروم خواهم ماند؟