اروين د. يالوم كه هميشه زندگي ديگران را واكاوي كرده است، در من شدن، خاطراتي كه سال‌ها منتظرش بوديم، نگاه درمانگرانه‌اش را به خودش معطوف كرده است و روابطي كه خودش را شكل داده‌اند و آثار خلاقه‌اي را كه معروفش كرده‌اند، مي‌كاود. يالوم از كارهاي انقلابي‌اش در روان‌درماني گروهي مي‌گويد، از اين‌كه چه‌طور توانست بهترين مجري روان‌درماني اگزيستانسيال شود كه شيوه‌اي است اخذ شده از حكمت متفكران بزرگ تاريخ. او الهام‌هايش را براي نوشتن كتاب‌هاي مهمي از جمله دژخيم عشق و وقتي نيچه گريست، آشكار مي‌كند، كتاب‌هايي كه روان‌شناسي و فلسفه را در هم مي‌آميزند تا به نگاه جالب جديدي به وضعيت انساني برسد. من شدن با در هم بافتن داستان‌هاي خاطره‌انگيزترين بيماران با قصه‌ها شخصي عشق و افسوس، خوانندگان را به تكنيك‌درماني يالوم، روند نوشتنش و زندگي خانوادگي‌اش نزديك مي‌كند.