لابد ميشيما، اين شاعر و مرد نمايش، ابتدا حين بازخواني نمايش‌هاي نوي قديمي به‌نحوي اطمينان يافته که اين نمايشک‌هاي کهنِ کم‌بازيگر که گويا في‌نفسه از قاعده‌ سختگيرانه‌اي چون قاعده‌ وحدت‌هاي نمايش کلاسيک غربي پيروي مي‌کنند سزاوارِ اين‌اند که در زير لواي جامه‌ها و دکورهاي مدرن در لطف و شاعرانگي با نمايش‌هاي مذهبي قديمي برابري کنند و شاعر فقيد همه‌چيز را به‌گونه‌اي رقم زده است که پنداري پس‌آويزهاي پيش‌پاافتاده‌اي چون گردشگاه عمومي، آسايشگاه رواني يا دفتر شوراي دادرسي بر اين امر صحه مي‌گذارند.