ديگ‌سازي بود که در روستاي قَرنين در سيستان زندگي مي‌کرد. اين ديگ‌ساز مهربان از صبح تا شب در کارگاهش، آهن و چدن و مس را داغ مي‌کرد و آن‌ها را به شکل ديگ و قابلمه و کاسه در مي‌آورد و به مردم مي‌فروخت و حالش را مي برد. هميشه‌ سر و لباسش سياه و کثيف بود، ولي باور کنيد قلبش خيلي تميز بود. يک کوره‌ي هميشه روشن داشت که خيلي داغ و جيز بود و هر چه را داخل آن مي‌انداخت، زود کج و کوله مي‌شد.