مل گاسو، منتقد تئاتر نيويورك تايمز، پس از سال‌ها تلاش و نامه‌نگاري با بكت، بالاخره موفق مي‌شود سال 1978 در پاريس با وي ديدار كند. از آن پس، اين ديدارها سالي يك بار تا زمان مرگ نويسنده در سال 1989 تكرار مي‌شود. آن‌ها طبق قواعد هميشگي بكت با هم گفتگو مي‌كردند: فقط گپي دوستانه و نه مصاحبه‌ي كه در مطبوعات منتشر شود، بدون قلم و كاغذ جهت يادداشت‌برداري يا استفاده از ضبط صوت. ديدارهاي دوستانه اين دو اغلب وقتي انجام مي‌شد كه بكت كارگرداني يك نمايش را در تئاتر يا تلويزيون به پايان رسانده و گاسو نيز نقدي را بر يكي از آثار تازه چاپ‌شده بكت يا اجراي يكي از نمايش‌نامه‌هاي او بر صحنه نوشته بود. آن‌ها درباره اجراي نمايش‌ها، موفق يا ناموفق بودن آن‌ها، كا كارگردانان و بازيگران حرف زده‌اند كه از خلال آن مي‌توان به ديدگاه بكت در مورد چگونگي اجراي نمايش‌نامه‌هايش پي‌برد. گاسو بعد از هر ملاقات، در هتل، گفتگوها را در دفتر خود ثبت كرده كه بخش اصلي اين كتاب را تشكيل مي‌دهد. علاوه بر اين، او با كارگرداناني چون مايك نيكولز و دبورا وارنر، كه آثار بكت را اجرا كرده‌اند، مصاحبه كرده است، و همچنين بازيگران محبوب بكت كه درباره نحوه كارگرداني بكت و رابطه او با بازيگرانش خاطرات جالبي را نقل كرده‌اند.