تصوف ‌خواه با آن موافق باشيم و يا مخالف، بي‌ترديد يکي از عوامل موثر در روحيه و اخلاق و رفتار و باورهاي مردم ايران است. گفتار و کردار پيران صوفيه همراه سرمشق گروهي از افراد جامعه بوده و به ديده‌ي تحسين و تکريم به آن‌ها نگريسته‌اند و در هنگام ياس و نااميدي روزگار ناامني و نابسماني‌هاي اجتماعي و شرايط نامطلوب زندگي به دامن مشايخ پناه برده و تکيه‌گاه روحي خود را در خانقاه‌ها جسته‌اند. صفي‌الدين اردبيلي يکي از پرنفوذترين و مردمي‌ترين چهره‌هاي تصوف ايران است که از يک‌سو در گسترش اين شيوه زندگي در ميان طبقات روستايي و ايلات و عشاير و توده شهرنشين سهم عمده‌اي دارد و از سوي ديگر زمينه‌ساز يکي از مهم‌ترين نهضت‌هاي صوفيانه‌ ‌شيعي در تاريخ ايران است. اين کتاب مجموعه بررسي‌هايي است درباره احوال و اقوال اين پير که براساس جست‌وجو و تأمل در صفوه‌الصفاي ابن‌بزاز و ديگر منابع معتبر فراهم شده است.