چرا که همه چيز از قبل در من مدفون شده بود. چيزي ميان تراژدي يوناني و کمدي ايتاليايي ديگر نمي داني در کدام ژانر هستي، در درامي که بايد جلوي خنده ات را بگيري يا در کمدي مضحکي که حال و هواي غريبي دارد. نه شکوه اي، نه درسي، نه حکمتي. فقط چکامه اي شکست خورده، شعري در مدح قدرت مطلق بي معنايي در تقابل با منطق، بينشي فراي خوشبختي و تيره بختي.