کلمات و بناها پژوهشي است در نسبت ميان زبان و معماري با تمرکز بر زباني که در شرح و نقد معماري مدرن به کار مي‌رود. ايدرين فورتي معتقد است براي فهم معماري، کلام به اندازه‌ي شيوه‌هاي بيان بصري اهميت دارد اما کمتر به آن توجه شده است. بخش اول کتاب شش مقاله دارد با اين مضامين: نظر مدرنيست‌ها درباره‌ي رابطه‌با هنر و معماري؛ توانايي‌ها، تفاوت‌ها و تشابهات دو رسانه‌ي ترسيم و کلام در بيان معمارانه؛ نقش نظام تمايزات دوقطبي زبان در توصيف، درک و نقد معماري؛ دستاوردها و چالش‌هاي قياس معماري با زبان؛ نقش گفتمان علمي روزگار مدرن در زبان معماري و در آخر توانايي زبان دوره‌ي مدرنيسم در شرح جنبه‌هاي اجتماعي معماري. در بخش دوم، که بيشترين شهرت و اهميت کتاب مديون آن است، نويسنده نشان مي‌دهد رايج‌ترين واژه‌هايي که معنايشان را بديهي مي‌پنداريم و در حرفه، آموزش و نقد معماري مکررا استفاده مي‌کنيم، بسيار مبهم‌اند. معناي اين واژه‌ها در طول تاريخ کاربردشان، درحوزه‌هاي مختلف انديشه، ضمن تبادل ميان زبان‌هاي مختلف تغيير کرده؛ همچنين در زمان و مکان معين هم توافقي جمعي بر سر معناي يک واژه وجود نداشته است. او هجده واژه‌ي مهم مانند فرم، فضا، نظم، عملکرد و… را انتخاب مي‌کند که در بسياري از نظريه‌هاي معماري زيربناي بحث‌اند و در تبيين معماري مدرن و نقد آن اهميتي کليدي دارند. فورتي بررسي تبارشناسانه‌ي جامعي در مورد هر واژه انجام مي‌دهد که از نخستين نمودشان در فلسفه و معمولا از انديشه‌ي يونان باستان آغاز مي‌شود؛ سپس سير تطور معناي هر کلمه را در تاريخ انديشه‌ي معمارانه تا روزگار مدرن دنبال مي‌کند و در اين ميان شرايط زماني و مکاني منجر به تغييرات معناي کلمه را نيز شرح مي‌دهد. اين کتاب از معدود آثار نوشته‌شده در اين حوزه است و نويسنده براي نگارش آن مهم‌ترين منابع نظري معماري را به‌طور جامع بررسي کرده است.