تاب «کسي بخواند يا نخواند» نوشته‌ي محبوبه ميرقديري و منتشرشده توسط نشر ثالث، روايتي است شاعرانه از تنهايي، درون‌نگري و جست‌وجوي معنا در دلِ خاموشي روزمره. در اين اثر، راوي در جزيره‌اي کوچک و جداافتاده، در خلوت اتاق و سکوت تراسي که آن را دماغه مي‌‌نامد، با خويش و جهان پيرامونش گفت‌وگو مي‌کند؛ گفت‌وگويي بي‌صدا اما لبريز از حس و تصوير. نثر کتاب نغز و تأمل‌برانگيز است؛ واژه‌ها با وسواس برگزيده شده‌اند و همچون موجي آرام، ذهن خواننده را به سواحل خاموش اما بيدار تجربه‌هاي انساني مي‌برند. رنگ‌ها، بوها، صداهاي مبهم و نورهاي کم‌رمق شبانه در دل داستان تنيده شده‌اند و جهاني خلق کرده‌اند که در آن حضور، غياب، نوشتن و ننوشتن، خوانده‌شدن و خوانده‌نشدن، معنايي تازه مي‌يابند. «کسي بخواند يا نخواند» نه صرفا داستاني براي روايت رويدادها، بلکه سفري است دروني براي تأمل در هستي، در مرز ميان واژه و سکوت، ميان ماندن و رفتن. مخاطبِ اين کتاب، آن‌که با حوصله واژه‌ها را مي‌خواند تا به عمق معناها نزديک شود، در دل سطرها نه ماجرا، بلکه حال‌وهوا مي‌جويد؛ حس بودن، حس درک‌شدن، بي‌آنکه لزوما صدايي بلند به گوش برسد.