((وقتي پاي كمك ‌كردن به ديگران در ميان باشد، بدون‌فكر عمل كردن معمولا به معني بي‌اثر بودن است.)) چه در زمان وقوع بلايايي طبيعي، چه وقتي عزيزي را بر اثر بيماري از دست مي‌دهيم، چه وقتي كفش‌هاي پاره‌ي كودكي بينوا اشك‌هايمان را جاري مي‌كند و دست‌مان به سوي ديگردوستي دراز مي‌شود، آن‌چه ما را هدايت مي‌كند، نه عقل و منطق و نه چشم‌انداز روشن از تغييري است كه به واسطه‌ي كار خيرمان در جهان ايجاد مي‌كنيم؛ در بيشتر مواقع كار خير ما صرفا آبي است روي آتش احساسات شخصي‌مان و هيچ برگي از برگ زندگي هيچ جنبنده‌اي را روي اين كره خاكي به جنبش درنمي‌آورد. ديگر دوستي اثربخش نوعي تغيير در شيوه‌ي فكر كردن به انجام كار خير است. تلاشي است براي انجام‌دادن و متعهد ماندن به بهترين كار خير ممكن، ((فارغ از اين‌كه چطور به‌نظر برسد)) و كوششي است براي بهبود زندگي ديگران. بهترين كارهاي خير معمولا صدها برابر بهتر از كارهاي صرفا خوب هستند. ديگردوستي اثربخش چارچوبي در اختيار ما قرار مي‌دهد تا بتوانيم تصميم بگيريم در چه رشته‌اي تحصيل كنيم، در چه حرفه‌اي مشغول به‌كار شويم، به كدام خيريه‌ها كمك كنيم، روي چه مشكلاتي در جهان تمركز كنيم، چه چيز‌هايي نخريم تا بتوانيم بيشترين كاري را كه از دستمان ساخته است انجام دهيم.