برخي داستان‌نويسان منحصراً رمان‌نويس‌اند و برخي در نوشتن داستان کوتاه بيشتر تبحر دارند. زياد نيستند نويسندگاني که در هر دو اين قالب‌ها به يک ميزان مهارت داشته باشند. ويليام فاکنر در گفت‌وگويي با پاريس ريويو گفته است: «شايد هر رمان‌نويسي اول مي‌خواهد شعر بگويد، ولي مي‌بيند که نمي‌تواند. آن‌وقت به سراغ داستان کوتاه مي‌رود که دشوارترين قالب بعد از شعر است. وقتي در آن هم موفق نمي‌شود، تصميم مي‌گيرد رمان بنويسد.» اين سخن فاکنر خالي از اغراق نيست، با اين حال تأييدي بر اهميت داستان کوتاه است. بعيد مي‌دانم امروز ديگر خواننده‌ي جدي ادبياتْ داستان کوتاه را رمانِ تکامل‌نيافته بداند يا داستان‌نويسي معتقد باشد که با کش آوردن داستان کوتاه مي‌تواند رمان بنويسد. همان‌قدر که جهان داستان کوتاه گسترده و عميق است، مخاطبانش هم فرهيخته و متفاوتند.