" بايد روزي بدون اكبر رادي شروع نشود كه شد..." اين را مسعود كيميايي نوشته بود. بهرام بيضايي نوشت: " رفت آن بزرگواري كه رادي بود، سوار بر واژه‌هاي خويش، اما چشمه‌اي را كه از قلم وي جوشيد، جا گذاشته تا كاسة دست‌هاي‌مان را از آب زندگي‌بخش آن پر كنيم." رضا براهني، رادي را يكي از سه بزرگ جهان نمايش ما مي‌داند كه در كنار ساعدي و بهرام بيضايي مي‌ايستد. اما اين كتاب حاصل رسالت و شهادت نويسنده‌اي است كه بيش از نيم قرن در عرصة نمايشنامه‌نويسي اين سرزمين با امضاي مخصوص خود حضوري پررنگ و اثرگذار داشته است.