ديويد رايزمن در كتاب حاضر به توصيف پديدارشناسي سارتر در تعالي اگو و هستي و نيستي ميپردازد كه آگاهي طي آن از خود به مثابه يك شخص در ميان اشخاص ديگر آگاه مي گردد.