دوره بيست ساله گذشته براي جهان مدرن به نوعي بهترين روزگار و بدترين ايام بوده است. در اين دوره شاهد دو واقعه تاريخي مهم بوديم: ابتدا رشد و ثبات، و سپس بدترين بحران بانکي تاريخ جهان صنعتي. در عرض يک سال و چند ماه، يعني حدفاصل اوت 2007 و اکتبر 2008 ، آن‌چه به نظر عصر آگاهي مي‌رسيد، به عصر ناآگاهي تبديل شد، و اعتقاد جاي خود را به بي‌‌اعتقادي داد. بانک‌‌هاي بزرگ در بزرگ‌ ترين مراکز مالي کشورهاي پيشرفته ورشکست شدند، که اين امر به کاهش گيج‌ کننده اعتماد در سطح جهان و ژرف ‌ترين رکود پس از دهه 1930انجاميد. اين اتفاق چگونه رخ داد؟ آيا نشانه شکست افراد و نهادها بود، يا شکست انديشه‌هاي اين کتاب پاسخي به اين پرسش‌‌ها و پرسش هاي مشابه است.