ميسون کويل در ويليام، وحشتِ روان‌شناختي را با ژانر علمي‌-تخيلي ترکيب مي‌کند تا درمورد يکي از جنجالي‌ترين مسائل اين روزها، مخاطبان را به فکر فرو ببرد. اين رمان ترسناک و هيجان‌انگيز را «فرانکنشتاينِ عصر ديجيتال» ناميده‌اند، چراکه به مسئله‌ي خودآگاهي در هوش مصنوعي مي‌پردازد و اين سوالِ هميشگي را مطرح مي‌کند که چه چيزي انسان را از ساير موجودات متمايز مي‌کند؟ ويليام با صحنه‌هاي ميخکوب‌کننده و ريتمِ نفس‌گيرش، يک رمان کاملا سينمايي است که از اول تا آخر مخاطب را مجذوب خود مي‌کند. اگر پيشرفت‌‌هاي سرسام‌آورِ هوش مصنوعي تابه‌حال شما را به وحشت نيداخته است، بعد از خواندنِ ويليام نگاه متفاوتي خواهيد داشت. من آن روحم که هميشه برسر انکار است. زيرا هرآنچه وجود دارد، شايسته‌ي ويراني‌ست. داستان درباره‌ي هنري، يک مهندس نابغه و مبتلا به آگورافوبيا است. او با ساختنِ رباتي به اسم ويليام که هوشِ مصنوعي‌ منحصربه‌فردي دارد، به بزرگ‌ترين دستاورد زندگي‌اش رسيده است. هيچ‌کس از وجودِ ويليام خبر ندارد. هنري تمام روز را در آزمايشگاه زيرشيرواني خانه‌، مشغولِ پروژه‌اش بوده و حتي همسر باردارش، ليلي، هنوز اين ربات سخن‌گو را نديده است. وقتي همکارانِ سابق ليلي براي ديدنِ آن‌ها به خانه‌ي تمام‌هوشمندِ جديدشان مي‌آيند، هنري تصميم مي‌گيرد ويليام را به همه نشان دهد و طولي نمي‌کشد که اوضاع از کنترل خارج مي‌شود.