گئورگ بوشنر، نويسنده، پزشک و طبيعت‌پژوه عدالت‌خواه آلماني است که از پايه‌گذاران نمايشنامه‌نويسي مدرن اروپا در قرن نوزدهم به‌شمار مي‌رود. از بوشنر سه نمايشنام? مهم به جا مانده که ويتْسک شناخته‌شده‌ترين آنهاست، اثري که تنظيم نهايي‌اش به دليل مرگ زودهنگام او در بيست‌وسه‌سالگي ناتمام ماند. در ويتْسک، بوشنر، متأثر از آرمان‌هاي سياسي انقلاب فرانسه، به طرح دغدغه‌هاي اجتماعي و سياسي پرداخته و از ايده‌آليسم نخبه‌گراي آلماني فاصله گرفته است. اين نمايشنامه، با وجود سبک واقع‌گرايانه‌اش، نشان از ادبيات ناتوراليستي و شمه‌هايي از شاعرانگي دوره‌هاي ادبي بعدي آلمان نيز دارد که در استفاد? آن از زبان روزمره، گويش محلي و سياق گفتار مشهود است. بوشنر در شيو? نمايشنامه‌نويسي پيرو ياکوب لنس بود، نويسنده‌اي که آثارش تجسمي ناب از مکتب انقلابي طوفان و طغيان در ادبيات آلماني سال‌هاي پاياني قرن هجدهم است. نويسندگان اين مکتب در بازپرداخت رويدادهاي جامع? روزگارشان اغلب به تصويرپردازي مستند نزديک مي‌شوند. لنس تأکيد مي‌کرد که نمايشنامه‌هايش را براي عوام مي‌نويسد و در پيروي از حقيقت نمي‌خواهد که عناصر ناخوشايند زندگي را از آثارش کنار بگذارد. همين ويژگي نقد بي‌پرد? اجتماعي است که بعدها انگيز? رجوع نويسندگان برجسته‌اي چون بوشنر، هاوپتمان و برشت به او مي‌شود. اشتوليوس قماش‌فروش در نظاميان و شخصيت مفلوک ويتْسک بوشنر قربانيان تيره‌بخت جامعه‌اي‌اند که در آن سرنوشت اجتماعي‌شان را رسته‌هاي حاکم تعيين مي‌کنند. در اين شيو? روايتگري، به جاي قهرمانان بزرگ، اين آدم‌هاي عادي‌اند که درگير مناسبات فاجعه‌بار مي‌شوند.