ديزني‌لند نمونه كامل انواع وانموده‌هاي پيچيده است. در درجه نخست، نوعي بازي توهم‌انگيز و خيالي است: دزدان دريايي، سرزمين مرزي،‌ جهان آينده و غيره، گمان بر اين بوده است كه خيالي بودن اين جهان سبب موفقيت اين عمليات شده است. اما آنچه مردم را به خود جلب مي‌كند، بي‌شك، جهان كوچك اجتماعي، و لذات مذهبي در مقياسي كوچك در آمريكاي واقعي با تمام محدوديت‌ها و خوشي‌هاي آن‌است. اتومبيل خود را در خارج از محوطه آن پارك مي‌كنيد، در داخل به صف مي‌ايستيد، و در هنگام خروج به حال خود رها مي‌شويد. بنابراين، در همه جا، نمايي عيني از آمريكا ترسيم مي‌شود، حتي در ريخت‌شناسي افراد و توده مردم. در اين‌جا، كليه ارزش‌ها به صورتي مينياتوري و كارتوني و در حالتي موميايي شده و توام با آرامش ستايش مي‌شوند. بر اين اساس، امكان تحليل ايدئولوژيك ديزني‌لند فراهم مي‌آيد: چكيده روش زندگي آمريكايي، مديحه‌اي براي ارزش‌هاي آمريكايي، جا به جايي آرماني واقعيتي متناقض. بي‌شك چنين است. اما همه اين‌ها چيز ديگري را پنهان مي‌كنند و اين طراحي «ايدئولوژيك» خودپوششي براي وانموده‌اي از نوع سوم است: ديزني‌لند براي اين به وجود آمده تا «واقعيت‌هاي» كشور و اين امر را پنهان سازند كه آمريكاي «واقعي» همان ديزني‌لند است (تا حدودي مانند اين كه بگوييم زندان‌ها براي اين به وجود ‌آمده‌اند كه اين امر را پنهان كنند كه كل جامعه در همه جلوه‌هاي عادي و معمولش، شكل زندان را دارد)...