«يه روز به گذشته نگاه مي‌کني و مي‌بيني چقدر سخت بوده، ولي تو‌ چقدر خوب از پسش براومدي.» پسرک، موش‌کور، روباه و اسب دوباره بـرگشته‌اند؛ پخته‌تـر، متواضع‌تـر و آگاه‌تـر، در پيِ فهمي تـازه از دوستي و دل‌بستگي. آن‌هـا در سکوت جنگل و در زمـزمـه‌ي باد قدم مي‌زنند و به مـا يادآوري مي‌کنند کـه مهرباني نجات است، دوستي پناه، و ساده‌ترين چيزها مي‌تواند راه نجات از تاريکي باشد. «هميشه يادت باشد» دعوتي است بـه درنگ در ميان هياهوي جهان، بـه فـرو‌رفتن در سکوتي که ميان هر پرسش و پاسخ جريان دارد. واژه‌هـا و تصاوير اين کتاب، با همان سادگي لطيفي کـه در کـودکي مي‌شناختيم و در گذر زمان از ياد برديم، بار ديگر ما را با خودمان آشتي مي‌دهد. اين کتاب نه‌فقط براي خواندن، که براي زيستن است؛ يادآوريِ اين‌که در دل طوفان هم مي‌توان ايستاد، نفسي عميق کشيد، و همچنان به مهرباني ايمان داشت.