يكي از مباحث عمده‌اي كه نهاماس در كتاب حاضر بر آن تأكيد مي‌كند و نتايجي براي تفسير مختار خويش برمي‌كشد، «زيبايي‌شناسي‌گرايي» نيچه است. نهاماس بر اين عقيده است كه نيچه به جهان به مثابه متن ادبي مي‌نگرد و براي رسيدن به ديدگاه‌هاي خويش درباره جهان و اشيا و حتي انسان‌ها، نخست ايده‌ها و اصولي را از ادبيات و آفرينش آثار ادبي برمي‌گيرد و سپس آن ‌ها را به ديدگاه‌هاي مزبور تعميم مي‌دهد.