بيش‌ترين تلاش جهت ارائه قرائت‌هاي راديكال از تفكرات نيچه پيرامون حقيقت در ميان انديشمندان پست مدرن و پساساختارگراي فرانسوي صورت گرفته است. بايد گفت كه بيش‌ترين دين به نيچه را همين انديشمندان دارند كه امروزه به عنوان انديشمندان پست مدرن شناخته مي‌شوند. مدعاي اصلي كتاب حاضر اين است كه انديشمندان پست مدرن همگي انديشه‌هاي نيچه را سرچشمه الهام خود مي‌دانند: از اين رو كه نخستين بار نيچه بود كه حقيقت، اخلاق مسيحي، معرفت و علم جديد را مورد نقادي قرار داد.