دوست داشتم اين کتاب کوچک را چنين بنامم: «جاي دل!» اگر اين عنوان را انتخاب مي‌کردم آنگاه شايد مي‌توانستم به تأمّل درباره اين موضوع بپردازم که چگونه در قلب هر يک از ما آدم‌ها، در دوران خاصي از زندگي، جايي براي محبت و عطوفت خالي مي‌ماند و ممکن است به هر کسي‌که قلب و روحمان را تسخير کند تعلّق گيرد. بعد از خود پرسيدم که اين موضوع درباره تو چقدر صدق مي‌کند. بعد صادقانه به خودم پاسخ دادم: چنين فرضي به جايي نمي‌رسد. فقط آدم‌هاي دغلکار ممکن است ادعا کنند که چيزي‌که به حيوانات مي‌بخشيم از انسان‌ها دريغ مي‌کنيم و خزعبلاتي از اين‌دست.