مريم حسينيان با رمان‌هاي بهار برايم کاموا بياور، ما اين‌جا داريم مي‌ميريم و بانوگوزن يکي از نويسندگان شناخته‌شده‌ سال‌هاي اخير است. اکنون نئوهاوکينگ‌ها يا سازش با سوراخ جوراب مورچه اثري متفاوت از اوست، روايتي از دو سال ‌و اندي هم‌نفسي با بيماري که از او يک «نئوهاوکينگ» ساخت. حسينيان، برخلاف اغلب کتاب‌هايي که در اين‌باره نوشته شده، نه دم از مبارزه مي‌زند، نه شکست و نه پيروزي؛ او راوي درد است و زندگي. دردي که عميق است اما مي‌توان با آن چشم‌درچشم شد. او سوالات مهمي مي‌کند: «آيا رنج ‌کشيدن رستگاري مي‌آورد؟» «آيا پناه ‌بردن به متافيزيک و آسمان شفابخش است؟...»