وقتي به ترجمه مي‌خواهيم چه کسي باشيم برخوردم، نويسنده‌اش مارگارت ويتلي را نمي‌شناختم. مدت‌ها بود کتابي به اين حد لازم و راهگشا در دوران سرگشتگي همگاني نخوانده بودم. اين کتاب چون لنزي است به گستردگي 360 درجه که عفونت‌هاي دوران معاصر را با نگاهي تيزبين و عميق بيرون کشيده و پيش‌رو مي‌گذارد. اهميت نگاه او در اين است که لايه‌اي عميق‌تر از سياست جهاني که انهدامي فرهنگي در پوشش پيشرفت تکنولوژي و دستيابي به فناوري‌هاي نوين و در واقع دور افتادن از جوهر زندگي و اصالت انسان را مورد نقد قرار داده است. مهم‌تر از همه اين است که هواي تازه‌اي در واقعيت جاري مي‌دمد که شوق خدمت همچنان مي‌تواند روشنايي هر چند کوچک بر تاريکي اين زمانه بتاباند و با واقع‌بيني فراسوي بيم و اميد بر دلاوري بشارت دهد.