من‌ات به دنبال مجموعه‌اي از يادداشت‌هاي پراکنده و چند ترجمه است که به گفته فرسي بدون ترتيب تاريخي گرد هم آمده‌اند. او در اين کتاب از تئاتر و ادبيات و سينما مي‌گويد. يادداشت‌ها و ترجمه‌هايي در مورد آرتور کوستلر، ساموئل بکت، مايک مارکوزه و... مي‌آورد و از دوران همکاري اش با انتشارات فرانکلين مي نويسد. فرسي در خاطراتش با طنزي توأمان تند و شيرين از عزت‌الله انتظامي، علي نصيريان، غلامحسين ساعدي، ابراهيم گلستان، جلال آل‌احمد، ايرج گرگين، ژاله اصفهاني و شخصيت‌هاي آشناي ديگري نيز ياد مي‌کند. در اين يادداشت‌ها و ترجمه‌ها و مقالات کوتاه مي‌توان لحن بي‌همتا و زبان يکّي بهمن فرسي را جست و تجربه‌ها و نگاهش را در گذر سال‌ها (اغلب خارج از ايران) از نظر گذراند. خودمانيم اما، روزگار و سرزمين و مردمانش را مي‌بينيد؟ همه‌چيز شده است روزبه‌روز. عين تخم‌مرغ روز که غالباً هم تخم‌مرغِ روز نيست. تو هم بايد هر روز تخم بگذاري، وگرنه فردا ازتخم‌رفتي ديروزي و ديگر خريدارتان نيستند. بايد با يکي از اين دسته‌ها يا هونگ‌ها مثلاً سياسي لاس بزني. بايد هميشه عکس و تفصيلاتت در نشريات باشد. بايد اسمت قاتي لشکر اسامي بي‌جهت پاي چندتا از اين اعلان‌هاي مثلاً فرهنگي، مثلاً هواداري، مثلاً حقوق بشري باشد. موضوع فقط اين است که اسمت زيرِ چشم باشد. نه آن که خودت زيرِ هيچ تعهدي باشي.