آيا مكاني امن‌تر از فضاي مجازي براي فرار از دلتنگي ناشي از روزمرگي وجود دارد؟ لئو لايكه ايميل‌هايي از غريبه‌اي به نام امي روتنر دريافت مي‌كند و از روي ادب جواب مي‌دهد. از آن‌جايي كه امي خود را مجذوب حس مي‌كند، به لئو جواب مي‌دهد. بعد لئو اعتراف مي‌كند: امي عزيز، من به شما علاقمندم اما مي‌دانم كه اين علاقمندي بيهوده و محال است. پس از اندكي زماني امي اعتراف مي‌كند: سطور شما و قافيه‌بندي‌هاي من مردي را پيش رويم مجسم مي‌كنند كه احساس مي‌كنم واقعا وجود دارد. به نظر مي‌رسد اولين ملاقات حضوري فقط منوط به زمان است. اما اين سوال آنچنان هر دو را به دلشوره مي‌اندازد كه مدتي مردد از جواب دادن به آن طفره مي‌روند. آيا ايميل‌هاي مملو از عشق كه فرستاده، دريافت و ذخيره شده‌اند به ملاقات و آشنايي حضوري منتهي خواهند شد؟ و در اين صورت بعدش چه مي‌شود؟...