دانشجوياني که وارد دانشکده معماري مي‌شوند، غالباً انگيزه اصلي‌شان در انتخاب رشته معماري، خلاق بودن خود و کسب درآمد معقول عنوان مي‌کنند؛ اما چيزي که بسياري از آن‌ها در طول زمان بدان پي مي‌برند اين است که مادامي‌که اين ويژگي‌ها به‌مثابه انگيزه دروني به پيش مي‌روند، درست هستند؛ ولي چيزي که نمي‌توانند تا زمان حضورشان در دانشکده درک کنند اين است که چقدر خود معماري جذاب است. مطالعات و طراحي معماري، تمام فرآيندهاي ذهني فرد را به‌شدت درگير مي‌کند. هر شخصي، چه در دانشکده و چه در محل کار، فشار دائمي در برابر محدوديت‌هاي فکري خودش متحمل مي‌شود. درحالي‌که معماران در حال تقلا براي يافتن نافذترين شيوه بيان از تفکر طراحي خود هستند، ذهن به‌طور مستقل و فزاينده‌اي به تفکر پيچيده در مورد منابع انديشه موجود مي‌پردازد. از ميان تمام بزنگاه‌هاي ثبت و انتقال تفکرات، براي ايجاد جوامع انديشمندان و کنار هم نشاندن تفکرات جديد در جرقه‌هاي خلاقيت، نوشتن متنوع‌ترين و زيرکانه‌ترين آن‌هاست.