در تعريفي كه امروزه سازمان بهداشت جهاني از معلوليت ارائه مي‌كند، نقص عضو، چيزي بيش از يك تفاوت نيست. اين تفاوت اگر فرد را با محدوديت‌هايي در زندگي روزمره‌اش ساخت و او را از حقوق بديهي انساني‌اش محروم كرد، بايد ما را متوجه ايرادهاي قوانين و سيطره‌ي كليشه‌هاي نادرست كند. كتاب حاضر گزارش مجموعه نشست‌هاي ” معلوليت؛ چالش‌ها و سياست‌ها در ايران“ است كه از سوي موسسه‌ي رحمان برگزار شد. خواندن اين گزارش به ما نشان مي‌دهد كه ذهنيت جامعه ايراني درباره‌ي معلولان كماكان نيازمند دگرگوني است.