اديان بزرگ يکتاپرست جهان، همگي در اين باور مشترک‌اند که خداوند در جهان عمل مي‌کند. اين نوشتار به ماهيت کنش الهي مي‌پردازد، با تمرکزي ويژه بر معجزه‌ها يا همان «اعمال خاص الهي». معجزه‌ها گاه پديده‌هايي مسئله‌برانگيز تلقي مي‌شوند. برخي استدلال مي‌کنند که از نظر الهياتي قابل دفاع نيستند يا اينکه قوانين طبيعت را نقض مي‌کنند. گروهي ديگر بر اين باورند که حتي اگر معجزه‌ها رخ دهند، با تکيه بر شهادت و نقل ديگران، باور به آن‌ها عقلاني نيست. و برخي نيز معتقدند که معجزه‌ها از حوزه‌ي پژوهش تاريخي بيرون‌اند و نمي‌توان آن‌ها را با روش‌هاي تاريخي بررسي کرد. پس از بررسي اين ديدگاه‌ها و اعتراض‌ها، نويسنده به تحليل کارکرد معجزه‌ها به‌عنوان «نشانه‌ها» در عهد جديد (New Testament) مي‌پردازد.