ابي رد .لندن. 1988. روي خط عابر پياده نزديک استوديوي معروفي که بيتل ها آخرين آلبومشان را آن جا ضبط کرده اند با سال ادلر، تاريخ دان جوان، خودشيفته و بي ملاحظه اي که همه چيز را مي بيند و هيچ چيز را نمي بيند، آشنا مي شويم و چيزي نمي گذرد که خود را در ميانه ي ميدان بازي ديدن و نديدن/ ديده شدن و ديده نشدن مي يابيم. بازي به لندن و لندن نشينان محدود نمي ماند. همراه سال به برلين شرقي 1988 که زير سايه سنگين ديوار و اشتازي به سختي نفس مي کشد مي رويم و به واسطه روايت نه چندان قابل اعتماد او با بازيکنان ديگري آشنا مي شويم. مردي که همه چيز را مي ديد درباره دشواري واضح ديدن خود و ديگران است. در اين جا، لوي از دامنه هاي وسيع تخيل انسان عبور ميکند و در عين حال هنرمندانه دوتايي جنسي و سياسي – زنانهو مردانه، شرق و غرب، گذشته و حال – را محئ مي کند تا طيف کامل دنيايمان را آشکار کند