تجربه مطالعه آثار روشنفكران ايراني نشان مي دهد در هنگام نقد و ايراد گرفتن از وضع موجود با اكثر آنان همدل و هم رايي داريم، اما جدايي از جايي آغاز مي شود كه مي خواهيم جايگزين وضع موجود را معرفي كنيم.