کتاب «لبخند بي‌لهجه» اثر «فيروزه دوما» است. اين کتاب انعکاسي از نگاه جذاب و طنزآميز نويسنده به زندگي در ايران و آمريکاست که باورهاي مشترک را با وجود ديواري که مرزها ايجاد کرده‌اند، يادآور مي‌شود و در 30 بخش تدوين شده است. در قسمتي از کتاب مي‌خوانيم: «هميشه آدم بزرگ‌ها تصور مي‌کردند که چون بچه‌ام به چيزي گوش نمي‌‌کنم و حتي اگر هم گوش مي‌کنم، قطعاً بعدها چيزي را به خاطر نمي‌آورم. اما آدم بزرگ‌ها اغلب اشتباه مي‌کنند. فرح همسر خوبي براي محمود به شمار مي‌رفت. او باهوش، خوش سفر و با فرهنگ بود. حتي فاميل‌هاي ما نيز نمي‌توانستند موافق اين چيزها نباشند. خانواده فرح در يک خانه خيلي بزرگ در منطقه محموديه شمال تهران زندگي مي‌کردند. خانه آن‌ها پر بود از کتاب و اثرهاي هُنري‌اي که در طول سفرهايشان به خارج از کشور خريده بودند. آن‌ها خيلي شيک بودند (کلمه اي پرکاربرد در فرانسه که مکمّل فارسي آن امروزي است.) به علاوه، باغ خانه آن‌ها پر از درخت‌هاي گيلاس و آلبالو و هلو و گردو، و ميوه مورد علاقه من شاه‌توت بود. دورتادور باغ مانند تمام باغ‌هاي اختصاصي تهران، ديوار بلند داشت. در نتيجه باغ تبديل به يک مکان کاملاً اختصاصي براي آدم‌هاي خوش‌شانسي چون ما، که داخل آن بوديم، شده بود.»