چقدر حس دردآوري است نگاه به گذشته و سالهاي رفته از عمر وقتي تمام ايمان و باورهايت فروريخته اند، به يک باره! اين‌كه تمام جواني تا ميانسالي‌ات را بي دريغ و تا پاي جان باي كساني گذاشته‌اي كه فريبت داده و بتي از پوشال برايت ساخته‌اند همان فروريختن باورهاست! وقتي ايمان آدمي فرومي‌ريزد ديگر عشق هم فراموش مي‌شود و نغمه‌هاي عاشقانه بي‌صاحاب مي‌گردد و هيچ‌كس و هيچ‌چيز، حتي نزديكان آدمي انگيزه‌اي نمي‌شوند براي ادامه راه كافي است كمي كم بياوري، فقط اندكي و فراموش كني ديگراني بخاطر تو هستند كه نگاه‌شان به توست و عشق و ايمانت را دوباره خواهند ساخت! كافي است فقط كمي كم بياوري!