صمد ضمن داستان نوشتن، مخاطب خود را وامي‌دارد تا خود به قصه گفتن رو بياورد. قصه سپري است در برابر خطرها و دريغ‌هاي جهان پيش رو. مهم نيست که قصه چقدر ساده باشد و زبان راوي در بدو امر ناپخته، تعليم‌نديده يا از سر بي‌تجربگي باشد، هر کس در هر جا و هر موقعيتي حق دارد زندگي‌اش را در قالب داستان روايت کند. پايان خوش که ظاهرا جز جدايي‌ناپذير داستان‌هاي کودک و نوجوان فرض مي‌شود، در داستان‌هاي صمد با چيز ديگري جايگزين شده است: تداوم. داستان‌ها در لحظه ناکامي و شکست ادامه دارند و همواره کسي هست که وظيفه ادامه‌ داستان را تقبل مي‌کند. صمد، متولد دوم تيرماه 1318 که اگر بود هشتاد و چهار سال داشت، درکنار فروغ فرخزاد از مصداق‌هاي جوانمرگي خلاقيت ادبي در ادبيات قرن گذشته فارسي است. بااين‌همه، در آثار صمد جوانمرگ با کششي باورناپذير به ادامه‌ يافتن در ذهن چند نسل از مخاطبان هيچ ردي از ناتمامي نيست و...