در فعاليت سياسي، انسان‌ها بر دريايي بيكران و بسيار ژرف مي‌رانند؛ نه بندري هست نه سر پناهي نه لنگرگاهي، نه مبدايي و نه مقصدي. غرض شناور ماندن و حفظ تعادل است؛ دريا هم دوست است هم دشمن؛ و دريانوردي يعني استفاده از همه امكانات شيوه‌هاي سنتي رفتار براي تبديل هر موقعيت خصمانه (تهديد) به موقعيتي دوستانه(فرصت).