بشر با هر نگاهي كه به طبيعت دارد، ابزار جرم مي سازد. مهم نيست كه اين جرم را چه كسي مرتكب مي شود، مهم اين است كه بشر قدرت خودش را در كشف طبيعت به كار مي گيرد تا جنايت كند. پس يك دانشمند بايد خودش را به فراموشي بزند، حتي اگر لازم باشد خودش را به ديوانگي بزند و براي جلوگيري از جنايتي بزرگ مرتكب جنايت كوچك تري شود. مثل موبيوس در فيزيك دان ها. دورنمانت معتقد است كه هرگاه چيزي از ذهن بشر فقط يك بار عبور كند، بالاخره روزي در جايي عملي مي شود. بنابراين در اين نمايشنامه انسان به مبدا خودش مي رشد، انساني بدون قدرت و بدون نياز به دانستن اسرار طبيعت، چون انسان به محض دانستن فرمول هاي طبيعت به جنايت دست خواهد زد.