داستان رمان فونتامارا در جنوب ايتاليا تحت حاکميت رژيم فاشيستي موسوليني است که به شدت تحت تاثير فقر است با اين وجود به راحتي مي تواند هر زمان و هر جايي باشد که افراد درمانده و محروم موجوديت خود را در معرض تهديد قدرت هاي حاکم و صاحب مکنت ببينند. بينش بسيار دلسوزانه ينياتسيو سيلونه به وضعيت انساني، کيفيتي افسانه‌وار به داستان دهقاناني مي‌دهد که در جستجوي راهي براي توقف سرقت قانوني منبع حياتي آب خود هستند داستاني که حول محور براردو، مردي آموزش نديده مي‌آيد. جواني با خوي که رهبري که در نهايت شهيد مي شود. در اين رمان عميقا تکان دهنده، لفاظي آرماني وجود ندارد. در عوض آميزه‌اي از واقعيت تند و طنز تلخ، کنايه‌آميز و روبه‌رو شدن غير عاطفي با واقعيت‌ها وجود دارد که «فونتامارا» را به يکي از اصلي‌ترين آثار داستاني تبديل مي‌کند که از بوته‌هاي اجتماعي، سياسي و اقتصادي دهه 1930 پديدار شده است.