فلسفه‌ي علم چونان بخشي متمايز از فلسفه در سده‌ي بيستم پديدار شد. زادگاه آن تروپاي قاره‌اي بود، جايي که طرح آراسته‌ي کانتيِ اصولِ پيشينيِ ترکيبي، که به نظر مي‌رسيد براي امکان‌پذيري تجربه ضروري است، در آغاز سده‌ي بيستم با تغييرات انقلابي در علوم و رياضيات روبه‌رو شد. فلسفه علم آن بخشي از فضاي مفهومي است که در آن فلسفه و علم با هم روبه‌رو مي‌شوند و به ميان‌کنش مي‌پردازند. به سخن دقيق‌تر، اين فضائي است که در آن تصوير علمي جهان ساخته مي‌شود و به ساختار عام و مجرّد علم به جُستارمايه‌ي پژوهش نظري تبديل مي‌گردد. علم يک فعاليت ميان‌فرهنگي است و، روي‌هم‌رفته، بهترين راهي است که ما انسان‌ها براي فهم و تغيير جهان طبيعي پديد آورده‌ايم. علم تاريخي بس ديرينه دارد و با احتمال بسيار چونان يک محور بنيادينِ عقلانيت انساني بر جاي مي‌ماند. همواره نياز به بررسي مسئله‌هاي فلسفي گوناگوني که در علم مطرح مي‌شوند، براي نمونه ساختار مفهومي يک نظريه‌ي علمي مفروض، وجود دارد، ولي همين انگاري کوششي انساني که مرزهاي ناداني و خطاها را واپس مي‌راند و فهم ژرف جهان را عرضه مي‌کند نيز مطرح است. اين کتاب، يک فرهنگ واژگان است که هدف آن اين است که همچون يک راهنما و قطب‌نما در هزارتوي مفهومي فلسفه‌ي علم عمل کند.