در جهاني که هر روز در حال تغيير است و هيچ چيز قابل پيش‌بيني نيست، باور دارم نداشتنِ احساس خوب، کاملاً طبيعي ا‌ست. عيبي ندارد اگر حال‌مان خوب نباشد. حقيقت اين است که اگر گاهي غرقِ بلاتکليفي و نگراني و خستگي و التهاب نشويد، شايد واقعاً نمي‌دانيد در دنيا چه خبر است. ما دلايلي حقيقي براي دلسرد‌شدن داريم. زماني که هيچ‌چيز ديگر به‌ نظرمان استوار و مستحکم نمي‌رسد، ضروري ا‌ست ماهيت متنوع و متغيرِ احساساتِ خود را تصديق کنيم، اما تصديقِ جنبه‌ي تيره‌ي احساسات تنها شروعِ راه است. نبايد کار را همان‌جا خاتمه دهيم. پس اگر چالشِ اول‌مان اين باشد که به خود اجازه دهيم هرگونه آشفتگي ذهني را صادقانه و بي‌پرده تجربه کنيم، و احساسات منفي را در زندگي خود به رسميت بشناسيم، مرحله‌ي بعدي تصميم‌گيري در اين مورد است که با اين شناخت چه کنيم و چطور آن‌ را به چيزي سازنده و سلامت‎بخش تبديل کنيم؟ کتابِ کم‌حجمِ برترِ سالِ 2020 از اليف شافاک نويسنده‌ي منتخبِ جايزه‌ي بوکر عصرِ ما، عصرِ اضطراب است. يک اضطراب همگاني واگيردار که مثل ويروس در همه‌ي دنيا پخش شده است. رويدادهايِ اطراف‌مان، بي‌عدالتي‌ها، دردها و بحران‌ها مثل هوايي هستند که بايد تنفسش کنيم. حالا در اين وضعيت بغرنج، چگونه مي‌توانيم چراغ اميد و اعتماد را روشن نگه داريم؟ چگونه مي‌توانيم در اين عصرِ تفرقه، عاقل بمانيم؟ اليف شافاک، در اين نطقِ قدرتمند و تعالي‌بخش در بابِ خوش‌بينيِ آگاهانه، با کمک‌گرفتن از خاطراتِ خود و قدرتِي که در قصه‌ها مي‌يابد، ما را به هم نزديک مي‌کند. او مثل کسي که در يک شب سرد زمستاني آتشي روشن کرده و ديگران را به نشستن دور آن دعوت مي‌کند، کتابي نوشته که با خواندن آن درمي‌يابيم ايمان و آينده‌‌ي بهتر در گرو چيزهايي است که نبايد آن‌ها را فراموش کنيم؛ چيزهايي مثل خردمندي، تفکر، مهرباني و باهم‎بودن.