از زندگي بقراط (حدود 460 تا حدود 370 ق.م) مطلب چنداني نمي‌دانيم. افلاطون از او به‌عنوان پزشکي نام مي‌برد که طالبان علم و حرف? پزشکي نزد او مي‌رفتند تا با پرداخت مزد، اصول حرف? پزشکي را از او فراگيرند. بقراط در جزير? کوس، واقع در شرق درياي اژه، نزديک ترکي? کنوني، در خانداني به دنيا آمد که جداندرجد پزشک بودند و نسب خود را به آسکلپيوس مي‌رساندند. پدر بقراط و پدربزرگش پزشک بودند و او پزشکي را از آنان ياد گرفت. همچنين نزد دموکريت و گرگياس به فراگيري مطالب ديگر، غير از طب، پرداخت. دو پسر و دامادش نيز در مکتب او تعليم يافتند و پزشک شدند. اغلب بقراط را نخستين کسي مي‌دانند که باور داشت بيماري‌ها داراي علل طبيعي هستند و از جادو يا نفرين خدايان سرچشمه نمي‌گيرند. او راه طب را از مذهب و فلسفه تا حد ممکن جدا کرد و عوامل محيطي و سبک زندگي و نوع تغذيه را ريش? بيماري‌ها دانست. طب بقراطي بر مبناي «قدرت شفابخش طبيعت» کار مي‌کرد. طبق اين فرضيه، بدن انسان داراي تعادلي است که برخي علل و عوامل اين تعادل را بر هم مي‌زنند، اما بدن انسان توانايي دارد تعادل ازدست‌رفت? خود را بازيابد و به درمان برسد. کار پزشک اين بود که روند طبيعي درمان را تسهيل کند و به بيمار کمک کند زودتر به تعادل مطلوب دست يابد. در اين کتاب ترجم? 13 رساله از بقراط آمده که مواجه? مستقيم علاقه‌مندان با نوشته‌هاي او را ميسر مي‌سازد.