دروازه‌هاي سيزده‌گانه تهران قديم و عصر ناصرالدين‌شاهي هست تا خيابان‌‌ها و کسبه معروف آن زمان و اخلاق و رفتار تهراني‌ها و نقل زندگي قمر و عبدالله آشي و شيخ حسن ديوانه و کله پزيها و آجيل فروشي ها و نقل بعض ناهنجاريهاي رفتاري مردم آن زمان که بعضيهاش تا اين زمان هم ادامه دارد و... عجالتا خودم از بخش خيابان‌هاش خوشم آمد خيابان‌هاي ابتدايي تهران اينها بوده ند: خيابان چراغ گاز يا چراغ برق که الان اسمش خيابان اميرکبير است که کارخانه چراغ گاز و بعدها کارخانه برق آنجا ساخته شده. خيابان لاله‌زار هم که معرف حضور هست، خيابان باغ‌شاه يا خيابان سپه که خيابان امام فعلي است، خيابان ناصريه، خيابان اميريه -عين الدوله که خيابان اميريه ولي‌عصر فعلي است، و محلي بوده براي خر سواري و يابو سواري و کارهاي ديگر از نوع چيز يعني جيز که خب گفتن ندارد و... خيابان علاءالدوله که خيابان فردوسي فعلي است، خيابان دروازه شميران و... خيابان اميريه خيابان پر آب و درختي بوده که اشراف نشين محسوب ميشده و محل خربازي و يابو سواري و نمايش آخرين مدل خرهاي موجود در مملکت بوده، و مايه دارها بهترين الاغ‌هاي بندري و خوب‌ترين کره هاي وراميني و زيباترين خرهاي دولابي را همراه با کليه جهازات بيرون مي‌آوردند و آنجا نمايش ميدادند و پزش را ميدادند. همان شهرک به بالا، جردن به پايين حالا. جالب اينکه خرسواري در اين خيابان يک معني مي‌داده و يابوسواري يک معني ديگر... علاوه برآن داشتن چپق در دست يا سيگار در دست هم معاني متفاوت مي‌داده. چپق به دستان طبعي شيرخشتي داشته‌اند و خرسوار بوده‌اند؛ سيگار به دستان به اناث کشش داشته‌اند که خب يابوهه را هم سوار ميشدند.