اسپينوزا صادقانه فلسفه‌اش را در زندگي پياده کرد همان‌گونه که دين‌داران راستين مطابق با دين‌شان زندگي مي‌کنند. او هيچ نشاني از دورنگي و تقيه از خود برجاي نگذاشت بلکه عامل به موعظه‌هاي خويش بود؛ يعني به آموزه‌اي که خود با متقن‌ترين براهين بدان اعتقاد داشت، عمل مي‌کرد. فلسفه براي او به‌راستي که شيوه‌اي براي زندگي بود و بر ماست که نوشته‌هاي او را از اين منظر بخوانيم نه اين‌که آن‌ها را به‌مثابه نظريه‌پردازي محض يا صرفاً فعاليتي منطقي ببينيم. اسپينوزا بي‌گمان دقيق‌ترين شکل بياني را که مي‌توانست به انديشه درآورد، [براي نظام فکري‌اش] برگزيد اما اين، جز ابزاري براي دستيابي به آنچه آن را حقيقت مسلمش مي‌دانست، به‌شمار نمي‌رفت و روش به‌خودي‌خود غايت نبود. اين کتاب که در آن، آراء اصلي اسپينوزا و شيوه برهان‌پردازي که او اتخاذ کرده و شرح‌ و بسط داده، به زباني ساده و به ‌اجمال طرح مي‌شود، براي استفاده دانشجوياني در نظر گرفته شده است که در آغاز راه مطالعه براي فهم فلسفه اسپينوزا قرار دارند.