"طبقات اجتماعي و تحرك اجتماعي آنها، سلسله مراتب اجتماعي و مفهوم برابري و نابرابري، سلطه و قدرت اجتماعي طبقات و قشرهاي مسلط و زيرسلطه از مباحثي است كه از ديرباز در تاريخ ايران مورد توجه بوده است. نوگرايي به ظهور طبقات اجتماعي مدرن كمك كرد. شيوه زندگي نخبگان و قشربندي اقشار مسلط دگرگون شد، طبقه متوسط جديد در ايران امكان ظهور يافت و بورژوازي ايران دوره‌اي از رشد مستمر را از اواخر دهه 1320 خورشيدي تجربه كرد. با اين حال قشرهاي سنتي، انعطاف‌پذيري اقتصادي و فرهنگي قابل توجهي در دوره پهلوي نشان دادند. اين امر به رغم آن بود كه بازار در اثر محدود شدن روحانيت در دوران رضاشاه ناگزير متحد سنتي خود را از دست داد و با حاملان آراء ناسيوناليستي و بورژوا ـ دمكراتيك برآمده از انقلاب مشروطه پيوند يافت. تعارض ميان سنت و مدرنيته كه تبلور اجتماعي خود را در قالب طبقات نوين اجتماعي (كارگران صنعتي و طبقه متوسط جديد) و قشرهاي اجتماعي مرتبط با بازار و كار و كسب سنتي به نمايش مي‌گذارد در محيط استبدادي و در عين حال مدرنيستي دولت پهلوي منشا ايجاد كشاكش‌هايي در سطح جامعه و سياست شد كه سرانجام به انقلاب 1357 خورشيدي انجاميد. مجموعه حاضر شامل مقالاتي درباره طبقات اجتماعي در ايران و نقش آنان در تحولات اجتماعي و سياسي تحت اين عناوين است: طبقات اجتماعي در ايران اسلامي دوره ميانه؛ طبقات اجتماعي در دوره قاجاريه؛ طبقات اجتماعي در دوره پهلوي؛ اتحاد بازار و روحانيت: بنيان اجتماعي شورش‌ها و انقلاب‌ها؛ دولت، طبقات و روش‌هاي بسيج توده‌ها در انقلاب ايران؛ و حكومت و مناسبات ارضي پيش و پس از انقلاب ايران."