آقاي اميني! شميم را لاي چادر معروف گل‌دارش ديد. ــ مي‌‌خواستم ازتون تشكر كنم. چند قدمي جلو رفت. موهايش به طرز عجيبي به ‌هم ريخته بود. عين حالش! بعضي جاهايش سيخ سيخ سمت بالا رفته و منتظر دستي بود صافشان كند. خنده‌اش گرفت: ــ بابت چي؟ لحن علي عصبي‌طور بود: ــ اعصاب نداريدا. شستش را به جيب شلوارش زد. بلوزش كمي كنار رفت و عضلاتش بيشتر معلوم شد: ــ هيچ‌وقت پيچ و مهره‌اش رو هم فيكس نيس. روش حساب نكن. ــ به خاطر همينه سر و كله‌تونم آشفته‌س؟ ــ تو خونمونه. ــ خوب نيس اينقد نااميديا. ــ آرزوهامونو خيلي وقته سيل برده. خاتون نمازشم خونده.