کتاب شکوه در واقع يک داستان استعاري و سراسر طنز سياسي است که وقايع سياسي زيمبابوه (به‌ويژه سقوط رابرت موگابه در ???? و دوران پس از او) را با استفاده از شخصيت‌هاي حيوانات روايت مي‌کند. زبانش به‌طرز کاريکاتور‌گونه‌اي زنده و شاعرانه است، و ساختار روايي‌اش پر از تغيير زاويه ديد و مونولوگ‌هاي جماعتي است. سبک بولاوايو در اين کتاب ترکيبي‌ست از خشونت سياسي، طنز بي‌رحم، و نوعي تجربه‌گرايي پسادراماتيک در متن. مثل يک آشوب‌نامه‌ي حيواني است که به شکلي بي‌پروا نقشه‌برداري از قدرت، فساد، و اميد جمعي را انجام مي‌دهد. اين رمان، گذر خونين يک ملت را از ديکتاتوري به وعده‌هاي توخالي آزادي، با زباني سرشار از هجو و سرکشي بازگو مي‌کند. جايي که سگ‌ها، بزها، و اسب‌ها حرف مي‌زنند اما پشت همه‌شان، انسانِ سياست‌زده ديده مي‌شود. بولاوايو اينجا اورول را به ميدان بازمي‌گرداند ولي ضربان خشونت آفريقاي معاصر را در آن تزريق مي‌کند.