در شب‌هاي تهران آخرين اثر غزاله عليزاده: «خشونتي است که پشت غالبي انساني پناه گرفته است، ريشه‌ها همه يکي است، شهوت حاکميت، ظلم و فقر و جهل، استثمار انسان از انسان را جز در ساحت آزادي نمي‌رود از بين برد، انسان را در طول تاريخ حيواني است حکومتگر، از خانه و قبيله گرفته، تا شهر و کشور قلمرويي به وسعت جهان، قوي هميشه بر ضعيف اعمال سلطه کرده، اما روزي حکومت در روند تکامل محکوم به انهدام است، در يک متاسيون.»