آندره ‌ژيد (1951-1869) بر ضد قواعد و مقررات اجتماعي قدم برمي‌دارد و در جنگ و جدال انديشه‌ها شجاعانه و بي پروا درگير مي‌شود. (اين استاد انديشمند) با تمام اين خصوصيات در همه‌ي عمر به اخلاق‌گرايي سبك منتني وفادار مي‌ماند. و بسياري از تاليفات او در ادبيات جهاني جاي خود را باز كرده است. كتاب‌هاي او درباره‌ي اتحاد شوروي، كنگو، كمونيسم و استعمار، در نوع خود ممتاز و مشهورند. در خاطره‌نويسي چنان بي‌پرواست كه آدمي را مبهوت مي‌كند. اين‌گونه كارهاي او به اضافه داستان‌ها و رمان‌ها و روايات و هجويه‌هاي اجتماعي و سياسي‌اش جمعا تصوير كاملي از او را به ما ارائه مي‌دهند. (در تنگ) 1909 زيرزمين‌هاي واتيكان 1914، سمفوني پاستورال 1919، از جمله آثار معروف او به شمار مي‌آيند. (آندره‌ ژيد) در سال1947 جايزه‌ي ادبي نوبل را به دست آورد، اين نويسنده در جستجوي نوعي انسان‌ دوستي مدرن بود، كه كوشش عقل را با جوشش غرايز و احساس آدمي آشتي دهد.