کشاورزي انگليسي را تصور کنيد که در قرن شانزدهم در روستايي دورافتاده زندگي مي‌کند؛ او احتمالاً سواد ندارد، از زادگاهش خارج نمي‌شود، با غذايي بخورونمير سر مي‌کند و ممکن است جان خود را براثرِ سرماي زمستان از دست بدهد. وضعيت زندگي او تفاوت چنداني با چوپان يونانيِ دوهزار سال قبل يا کشت‌کار مصريِ 5هزار سال قبل ندارد. اما از آغاز قرن نوزدهم تاکنون اميد به زندگي انسان دو برابر شده است و درآمد سرانه در مناطق توسعه‌يافته بيست برابر شده است. از سويي ديگر، ميان کشورهاي مختلف جهان امروز نيز نابرابري عميقي در کيفيت زندگي وجود دارد. چرا در دور? زماني کوتاهي، که در مقايسه با کل تاريخ بشر مثل يک چشم‌برهم‌زدن است، زندگي انسان اين‌قدر متحول شد و چرا در جهان امروز نابرابري اين‌چنين بيداد مي‌کند؟ اُدد گلر، استاد اقتصاد در دانشگاه براون، براي پاسخ به «معماي رشد» و «معماي نابرابري» نظريه‌اي جامع به نام «نظري? يکپارچ? رشد» ارائه کرده است. او، در بخش اول کتاب حاضر، تاريخ پرماجراي رشد و توسع? بشر را از ظهور هوموساپينس‌ها تاکنون روايت مي‌کند و از اين طريق نظري? رشد خود را به نحوي ساده و روشن توضيح مي‌دهد؛ سپس در بخش دوم کتاب، به نقاط عطف تاريخ توسع? بشر بازمي‌گردد و ريشه‌هاي بروز نابرابري شديد در دنياي امروز را تبيين مي‌کند.